Vanjaar se feeskunstenaar, die Bolandse skilder en kleibeeldhouer Marlene Steyn, het Sondag die amptelike opening van die Woordfees se visuelekuns-tentoonstellings afgeskop. Saartjie Botha, feesdirekteur, het die gaste verwelkom in die US-museum, regoor Erfurthuis. Sy het Steyn se “psigoliese, selfkundige” selfkyk getiteld between my i’s: tussen my oë geloof binne die konteks van die feestema, “Speel”.

Dit is veral haar skilderkuns en keramiekwerk wat kyk na die verskillende “selwe”, soos sy dit noem. Herschelle Benjamin, ’n kunsleek, het met haar gesels.

Wat beteken dit vir jou om vanjaar se feeskunstenaar te wees?

Ek dink die werklikheid het nou eers behoorlik ingesink. Dis ongelooflik! Dis baie selde dat ’n kunstenaar die geleentheid kry om op so ’n groot vlak te speel.
En om deel te wees van die Woordfees… dis ’n absolute eer en ’n droom.
Daar’s soveel nuwe mense met wie ek my werk kan deel.
En omdat ek op Stellenbosch grootgeword het, is dit ekstraspesiaal.
Die ou Bloemhof is my alma mater, en dis ’n hanetreetjie weg van die visuelekuns-department waar ek studeer het.
Ek voel eintlik effens emosioneel vandag.

Hoe sal jy between my i’s: tussen my oë definieer?

Ek sien dit as ’n museumuitstalling – ons het dit ook so benader. Wat hierdie tentoonstelling soveel anders maak as wat ek al ooit vantevore gedoen het, is dat dit so ’n groot ruimte is. Ek kon in vier maande nie hierdie ruimte met my werk vul nie, en daarom is hier werk van die afgelope dekade – sommiges is geleen, onder andere by die Zeitz MOCAA in die Kaapse Waterfront en versamelaars van reg oor die Kaap en Johannesburg. Dit is so spesiaal om die ou werke te sien in die geselskap van my nuwe werke. Dit is iets wat ek as kunstenaar nog nooit beleef het nie.