Die span, geklee in goue steampunk-kostuums nes ontdekkers uit die buitenste ruimte, sleur die gehoor mee op ’n reis. Odendaal tree tussendeur ’n mengelmoes van amapiano, jazz, spoken word, kletsrym en drum & bass met die gehoor in gesprek. In twee tonele word apokaliptiese projeksies gebruik en ander kere, soos met ’n teer gedig oor liefde en verlange na ’n nudistestrand, is dit net Odendaal en die klavier. Die bydraes van die musikante Luke Verrezen en Odwa Bongo dra by tot die veelvlakkigheid van die aanbieding wat oor genres en klankgrense heen strek.

Eddie Newman se bewegingstukke sorg vir verfrissende afwisseling en help by tye ook dat die toon van die stuk nie te veel verval nie in ’n troostelose somberheid, wat soms doelbewus en soms oorbodig oorkom. Die Peruviaanse digter Jorge Alejandro Ccoyllurpuma tree ook in gesprek met Odendaal en hulle het verskeie kruisvertalings voorgedra. Buiten die ernstige kwessies wat Odendaal in sy werk ondersoek, is daar ook ’n soms onverwagte speelsheid en ironie wat onder die oppervlak kook.